Dat het oudejaarsdag en ook zaterdag is, dat wil er al nauwelijks in. Maar dat ik me geen zorgen hoef te maken maandag op tijd op te staan en mezelf en kind klaar te hebben voor werk en crèche, dat is nog steeds een too-good-to-be-true gevoel. Helaas is het gevoel wel ontzettend dubbel.
Ik merk dat ik het allemaal nog maar moeilijk van me af kan zetten. Sowieso helpt het niet dat ik mijn salaris van deze maand nog niet heb ontvangen, ook al zou de baas dat dan gisteren nog regelen. Ik zie het waarschijnlijk maandag pas op mijn internet bankieren of hij dat ook daadwerkelijk gedaan heeft. Mijn collega's hebben het in elk geval wel netjes gestort gekregen.
Waar ik mee zit is dat ik wel een scenario kan bedenken waarbij mijn salaris 'per ongeluk' niet is overgemaakt. Maar alles in mij schreeuwt dat ik te naïef voor woorden ben als ik daar erg veel waarde aan hecht. Kijk naar zijn geschiedenis met andere ex-werknemers. Dan is het toch net iets te toevallig dat uitgerekend mijn salaris in het rijtje ontbrak - ook al heb ik mijn loonstrook twee weken geleden al meegekregen. Dan moet hij daar maar extra op letten of bij nadenken. Dit is gewoon geen goed teken en ik zal er bovenop moeten blijven zitten de komende twee maanden. Als het al blijft bij twee maanden.
Tegelijkertijd voel ik me zo ongelooflijk moe ineens. Gistermiddag is de kleine na het drinken in mijn armen in slaap gevallen en ik heb vrolijk mee gedaan. We waren meer dan twee uur weg en ik had het even hard nodig als hij. Mijn hoofd blijft maar malen. Ik denk aan collega's alsof ik ze straks weer zie. Ik vraag me af hoe het zit met de planning en wat ze met het blad gaan doen en van plan zijn. Ik ga me rot lachen als ze de deadline niet halen. Maar ik heb in elk geval verder nog geen opdrachten gezien. En misschien moet ik het ook niet doen als er wel wat komt. Ik weet het gewoon niet.
Ik hoop maar dat ik het snel kan loslaten. En dat alles binnen de gestelde termijn netjes wordt afgerond, want ik heb niet voor niets mijn best gedaan het netjes achter te laten en niet met ruzie of ellende weg te gaan. Ik verdien het om gewoon goed en netjes behandeld te worden met alle betalingen. En het is tenslotte beloofd dat ik nog dingen zou blijven schrijven. Al moet ik daar dan misschien ook maar vraagtekens bij zetten.
Nou, de kleine in de box trekt een vreselijk lelijk en boos gezicht terwijl hij zich op zijn armpjes opricht en een huilbrulletje laat horen. Ik ga maar 's kijken wat er mis is. Dayayayaya...
