Kleuter krijgt een kerstkaart

De eerste kerstkaart voor de kleuter is binnen, hoor! Vanmorgen liepen er diverse kinderen in de klas met een stapeltje envelopjes rond, trots uit te delen aan hun klasgenootjes. Dat wil zeggen, aan sómmige klasgenootjes.

Zelf had ik al niet eens verwacht dat we bij de kleuters al aan kerstkaarten zouden doen. Juist vanwege dit probleem: geef je alleen je beste vriendjes een kaart (en wie zijn dat deze week dan?) of trek je een hele doos open voor iedereen - en hoop je dat je alle namen weet en goed schrijft? Want ik zag vanochtend dus ook een paar teleurgestelde snoetjes...



 



Ik begrijp het wel. Oudere broer of zus van de kleuter deelt natuurlijk kaarten uit in de klas, en dus wil de kleuter dat ook graag doen. Moeder is zo blij dat hij zelf zijn naam wil schrijven en de envelopjes wil versieren (daar is hij wel even zoet mee terwijl ze kookt) dat ze meteen een doos kaarten op tafel zet. En aan het eind schrijft ze netjes de namen van al zijn vriendjes op de envelop.

Krijg ik ook een kaart?


Maar ja, in de klas zitten ongeveer 25 kinderen. Als de kleuter dan vrolijk alleen zijn beste vriendjes een kaart geeft, dan zien die andere kinderen dat. Want die kleuters laten dat ook aan elkaar zien: 'Kijk, ik heb een kerstkaart gekregen! Met glitters!'

Dan is het al vervelend genoeg als de een wel glitters heeft en de ander niet. Of een sticker op de envelop, terwijl er bij de ander alleen maar op gekrast is met een balpen. En ga zo maar door. Dat er dan een heel kluitje klasgenoten helemaal niks krijgt, is eigenlijk niet leuk. Dat vond ook het kleine vierjarige meisje dat net drie weken bij hen in de klas zit. 'Krijg ik ook een kaart?' Het jongetje schudde zijn hoofd, maar beloofde er toen morgen ook eentje voor haar mee te nemen.

Middelbare


Toen ik op de middelbare school zat, was er ook altijd zo'n uitwisselochtend van kerstkaarten. Daar waren we oud en wijs genoeg om te zorgen dat iedereen alle anderen een kaart gaf. Ook degene met wie je alleen praatte als je huiswerk wilde overschrijven, en degene die de beste feestjes gaf, en degene die uit zichzelf nooit kerstkaarten zou uitdelen maar het dan toch ook maar deed omdat iedereen dat nou eenmaal deed.

Je zou denken dat de moeders van deze kleuters ook oud en wijs genoeg zijn, maar helaas. Met als gevolg dat er dus kindjes in de klas hoopvol afwachten tot zij ook een kaart krijgen... en dat niet gebeurt.

Morgen weer vergeten


Gelukkig is dit de kleuterklas. En zijn de morgen alweer vergeten dát ze een kerstkaart hebben gekregen, en van wie (of van wie niet). Want die beste vriendjes, dat zijn vaak ook vier verschillende klasgenootjes per maand. Of de hele klas tegelijk.

Wat dat betreft slaan wij het over dit jaar. De echte beste vriendjes krijgen een kaart in de bus, en dat was dat. Volgend jaar zien we wel weer. Tegen die tijd is de samenstelling van de klas weer helemaal anders.