Niks koffie, hier met die grapefruitsap!

Zo langzamerhand is het wel veilig om de hele wereld het goede nieuws te vertellen: mijn zoontje krijgt een zusje of broertje! Hoera, ik ben zwanger! En dat betekent dit keer blijkbaar dat ik de hele dag door misselijk mag zijn en tegen de avond nog net ietsje meer, dat ik van alle heerlijke sinterklaas- en kerstsnoep nog net wat misselijker word en ik eigenlijk helemaal geen koffie wil, maar liever iets als grapefruitsap. Lekker zuur.

Dus kom je in de supermarkt tot de ontdekking dat Pompelmoentje spoorloos is verdwenen. Ach en wee. Gelukkig is er nog een eigen merk sapje, rode grapefruit (des te beter!) met vruchtvlees. Appelsientje heeft opeens wel een pak mangosap en nog iets waarvan ik me afvraag of dat nou zo'n verkoopsucces zal zijn, maar Pompelmoentje is pleite. Jammer. (Boe!)

Het afgelopen trimester (volgens mij begin ik nu ongeveer aan het tweede) stond vooral in het teken van moeheid en misselijkheid. Ik moest wel werken, maar het ging gewoon niet. En gelukkig was mijn planning daar flexibel genoeg voor - een boekvertaling die gepland stond voor december hoeft pas in april af te zijn, een ander boek dat normaal gesproken in februari verschijnt is nu ook even op 'pauze' gezet en een derde boek dat er al had moeten zijn is nog niet eens af, want de auteur heeft tot komend voorjaar nodig. Dat ruimt lekker op in je agenda, vooral als je dat net even nodig hebt.

En ook al had ik dat niet echt verwacht, ik had het echt even nodig. Ik heb me de afgelopen weken er echt toe moeten zetten om achter de laptop te kruipen zodra mijn zoontje sliep en toch in elk geval te proberen zo veel mogelijk te vertalen. Onder het motto: 'elke pagina is er weer eentje'. Wat totaal niet lijkt op: o, heeft het boek 200 bladzijden? Nou, dan zou je het met een dag of tien, twee weken wel af kunnen hebben. Ha, niks hoor. Er waren dagen dat ik al trots mocht zijn dat ik wel helemaal vier pagina's had vertaald in een uur tijd. Ik kan me gewoonweg niet herinneren dat het zo erg was tijdens de eerste zwangerschap. Ik was wel moe, maar met die kantoorbaan had ik weinig keus en een hoop te doen. Of misschien is het nu echt gewoon heel anders...