Op een mooie Moederdag

2016-05-08 15.12.27De wasmachine draait. Man is met zoontje boodschappen doen terwijl ik zit te werken met een slapend meisje vlak naast me. Op het eerste gezicht was er niets bijzonders aan deze Moederdag, en toch voelde ik me heel speciaal.

Niet omdat de dag begon met ontbijt op bed of een heerlijk, ongestoord warm bad met kaarsjes. Niet omdag ik overladen werd met alles wat ik altijd al wilde hebben. Nee, de dag begon heel normaal, croissantloos, en in bad had ik juist het vrolijke gezelschap van mijn dochtertje dat druk bezig was de plakkers van de Little People-boerderij te benoemen en met water te plenzen. Zoontje liep ondertussen de badkamer in en uit met hele zelfverzonnen verhalen over hoe wij de slechteriken waren en wat ik als Baas wilde dat hij nu ging doen. Als het maar niet aankleden was.

Op school had zoontje een hartjesdoosje geschilderd. Dat lag al twee weken ingepakt te wachten, en al vanaf het eerste moment had hij me toevertrouwd dat het doosje leeg is. 'Sorry, maar er zit nog niks in,' zei hij steeds. (En ondanks diverse hints heeft zijn vader hem niet geholpen om daar nog even iets aan te doen, haha. Die onthouden we voor Vaderdag...)

Maar na dat bad kwam ik beneden, en op weg naar het ontbijt pakte zoontje mijn hand en moest ik mijn ogen dichtdoen. Toen ik ze eenmaal mocht openen, zag ik op tafel een mooie tekening liggen die hij even vlug speciaal voor mij had gemaakt: een heel groot rood hartje, met allemaal stempelsmileys eromheen die zelf weer hartjes in hun ogen hadden. 'Ja, want ik ben verliefd op jou.' Hij wees naar de cijfers die hij erbij had gestempeld. 'Wel honderd verliefd.'

Onder een doekje met daarop Duplodecoratiefruit lag een Duploboterham. Met alle kleuren chocoladehagels nagemaakt van Duplo. En Duplobloemen eromheen, zogenaamd ook chocolade. Hij onthulde zijn creatie vol trots en straalde toen ik een zogenaamde hap nam van de zogenaamde boterham, die hij helemaal voor mij alleen had gemaakt.

Het was geweldig. En ’s middags gingen ze toch nog even een plant uitzoeken voor in de tuin, met mooie roze bloemen. Op de vraag of zoontje het ook een mooie plant vond, kreeg ik te horen: ‘Nee, die heeft papa uitgezocht. Ik wou eigenlijk geen bloemen.’ Logisch. Die passen niet in het doosje.