Het allereerste schoolreisje komt eraan!

Leuk nieuws! Je kind mag voor het eerst op schoolreisje! Jaaa! Het wordt een leuke dag!
Met nadruk op ‘dag’, in ons geval, want mijn zoontje is in al die weken altijd alleen maar ’s ochtends naar school gegaan. Omdat hij ’s middags nog slaapt, en dat ook nodig heeft (anders deed hij het niet).

Aan de ene kant verheug ik me namens Zoontje dus op een leuk dagje uit, aan de andere kant vraag ik me af of het verstandig is. Dat hij gesloopt thuiskomt, weet ik ook wel. Het is een vrijdag, dus hij kan het hele weekend bijkomen. Dat wel. Maar kinderen die echt heel moe zijn, gaan zich vaak wat hangeriger, zeurderiger of domweg tegendraadser gedragen. Of ze willen naar mama.

‘We zoeken nog moeders die mee willen op schoolreisje’, prijkt er een briefje bij het klaslokaal. Ik zou dolgraag mee willen, maar mijn dochtertje heeft me ook nodig. Ik kan haar niet meenemen – de buschauffeur ziet me aankomen met mijn volgeladen kinderwagen met luiertas en lunchtrommels en reservekleertjes! Ze kan ook niet een hele dag in de buikdrager hangen; dat houdt zij niet vol en mijn rug ook niet.

De juf vraagt nog even of ik mee ga, maar bevestigt dat ik in dat geval een oppas moet regelen voor mijn jongste. Ik weet dat dit raar klinkt, maar doe niet aan oppas regelen.