Playdate: nog even geduld, a.u.b.

Vriendenboek van Julie Marabelle
en Esther van de Paal (Uitgeverij Snor)
Vorige keer vroeg ik me af of er zoiets bestond als een protocol voor playdates. Wat kan en mag en moet ik verwachten en doen en niet doen als mijn zoontje voor het eerst bij een klasgenootje thuis gaat spelen, of dat klasgenootje met hem mee komt hiernaartoe?

Ik vertelde al dat ik de boot nog een beetje afhield, en met gegronde reden. Mijn kind gaat namelijk niet zomaar alleen 's ochtends naar school toe. Dat doet hij omdat hij 's middags nog slaapt. Dat heb ik de moeder van zijn klasgenootje ook helemaal netjes uitgelegd toen ze de eerste keer voorstelde om eens wat af te spreken, zodat de jongens met elkaar konden spelen.

Vanaf dat voorstel, en mijn nogal terughoudende antwoord, heb ik minstens een keer per week een soort reminder gekregen. 'Ja, maar mijn zoontje wil heel erg graag met hem spelen…' en 'Hij heeft een oudere zus, weet je, en die krijgt heel vaak vriendinnetjes mee, dus nou wil hij ook' en 'Hij wil het nog steeds echt heel erg graag, hoor!'