Zo af en toe krijg ik het opeens Spaans benauwd als ik op de kalender zie dat er nog maar twee weekjes te gaan zijn voor ik weer aan het werk moet. Ik merk ook dat ik werkwoorden als 'moeten' gebruik hiervoor. Ik heb geen zin - maar dat heb je zelfs na een vakantie van twee weken niet - maar vooral ook geen energie. Opstaan op tijd is het probleem niet, maar de rest van de dag wakker blijven en productief en nauwgezet je werk doen, dat is denk ik waar de sok gaat wringen.
Want na al die weken thuis (er zijn vast mensen die dat zo zouden zeggen, maar ik niet), voel ik me totaal niet uitgerust. Gewend, dat wel. Ik ben gewend aan het lieve, schattige, pruttelende ventje dat soms huilbuien heeft waar je hart van krimpt en dat op andere momenten blij naar je kijkt met die kuiltjes in zijn wangen. Ik ben gewend aan 's nachts wakker worden en voeden, aan vroeg opstaan en overdag proberen nog iets gedaan te krijgen tussen alle babymomenten door. Het gaat steeds beter, maar ik zou nu vooral willen dat ik Scandinavische was: een heel jaar vrij.
In van die leuke tijdschriftjes kun je regelmatig lezen wat baby allemaal nog gaat leren dit jaar. Er staat hem een hoop te wachten en het zijn allemaal dingetjes waar je als trotse mama graag bij wilt zijn. Grijpen, pakken, rollen, zelf speen in de mond doen, armpjes uitstrekken. Tuurlijk krijg je het allemaal vanzelf te zien, maar die allereerste keer moet toch onder jouw toeziend oog plaatsvinden, niet tot vermaak van de groepsleidster in de crèche.
Het kolven gaat nu op zich beter zo lang ik me concentreer op het aanleggen van een voorraad. Dan vind ik het niet nodig de hele dag aan het apparaat te hangen, want dan voel ik me echt net een melkkoe. De grote vraag is of het straks, op het werk, lukt om per moment dat de kleine normaal gesproken zou drinken er zelf een complete voeding uit te krijgen.
Stress is een boosdoener wat dat betreft, maar het lijkt me sowieso een rare gewaarwording weer te gaan werken en dan drie of vier keer 'even' naar een ander kamertje te moeten. Het liefst ga ik eind van de dag ook gewoon eerder weg om die voeding thuis 'live' te kunnen doen. Maar als hij dit schema erop nahoudt, is het logischer dat ik dat bij de ochtendvoeding doe en dus later op het werk verschijn. Nou ja, zoals gezegd, ik zou liever die van eind van de middag hebben!
Verder vraag ik me af of de mannen van het werk helemaal uit zichzelf begrijpen dat ik niet na mijn afwezigheid weer net zo verder kan als daarvoor. Ik heb minder slaap en minder energie, en het meeste daarvan gaat naar de kleine, niet naar het werk. Ik mag tijd gebruiken om te kolven, dus blijft er ook minder tijd over voor de werkzaamheden. En ik kan nauwelijks de deur uit. Ik ga echt niet naar een afspraak of evenement toe als ik om de drie uur mijn handtas moet uitpakken en mezelf moet koppelen aan een grote zuignap. Dus hoe we dat oplossen is mij een raadsel. En ik vrees dat het vooral aan mij is om dat te doen. Er werd van tevoren al amper meegedacht over het verlof, dus ik zal vanaf nu ook weer alles zelf moeten doen.
Wat die twee dagen thuiswerken betreft: ik zie het wel zitten. Ik hoef ze niet zo nauw te nemen - als ik dinsdagmiddag niet aan werken toekom, kan ik dat altijd zaterdag nog inhalen, dus dat lukt vast wel. Als ik maar niet dinsdagmiddag en de zaterdag bezig ben omdat er zo veel te doen is. Het is me in elk geval de afgelopen twee maanden wel gelukt mijn boekvertaling af te ronden op tijd. Dus dat is alvast een opsteker. Als baby nu ook wat regelmatiger gaat slapen overdag, komt het vast goed.
