Wie beweert dat de weeën en bevalling het zwaarst zijn van het hele kindje krijgen weet niet waar (waarschijnlijk) hij het over heeft. Echt niet. Dat was een eitje vergeleken met de kopzorgen die me sindsdien plagen, vooral nu de deadline van weer-aan-het-werk-gaan dichterbij komt. Nou helpt het ook niet dat mijn rechteroog opeens een slag slechter lijkt te zien dan tot nu toe, maar dat kan weer met hormonen van de borstvoeding te maken hebben, zeggen ze. Dus nog maar even geen zonnebril op sterkte aanschaffen, dan...
Waar zit ik mee? Het wordt een korter lijstje als ik zeg waarmee ik níet zit. Afgezien van weer moeten werken (want anders wordt het nooit wat met een hypotheek en een eigen huis), weet ik me nu ook druk te maken over hoe dat dan moet met werken. Strohalmen, zeg maar. Want wat heeft werken voor zin als ik niet eens naar een evenement of interview toe kan vanwege het kolven?
Niet dat dat niet waar is, hoor. Maar er is een keerzijde die positiever uitpakt: doordat ik niet veel dingen kan ondernemen buiten de deur, heb ik alle rust om te kolven en hopelijk ook weer rustig aan te beginnen. Anders overdondert alles me binnen twee weken en ben ik echt een basket case.
Zo ben ik nu dus al een uur bezig de kleine aan het slapen te krijgen. Weer zo stom geweest op internet te kijken, waar staat dat ze zo'n 16-17 uur slapen per dag. Echt niet. Niet de mijne. Die kijkt liever rond en speelt met zijn vuistjes en zijn tutlapje. Maar goed, die cijfertjes zetten je dan aan het denken. Haalt hij de 15 uur eigenlijk wel of is het nog minder? Wat doe ik dan niet goed en hoe gaat het straks in het kinderdagverblijf als hij hier alleen maar wil slapen in mijn armen?
En zo kun je heel ver doorgaan. Dat kolven is ook zoiets. Ook cijfertjes. Tot nu toe was de regel heel eenvoudig: heeft baby genoeg plasluiers per dag, dan krijgt hij genoeg binnen. Niemand die vraagt hoeveel er in die memmen van je zit opgeslagen. Maar nu met kolven kost het ten eerste moeite en ten tweede staat er opeens een maat op aangegeven. Dus je ziet ineens hoeveel je kolft. Of hoe weinig. Hoeveel moet het eigenlijk zijn? Waarom komt er maar zo weinig uit? Of mag ik niet klagen, gezien het feit dat ik het nu pas voor het eerst echt doe? Hoe vaak op een dag moet ik dit volhouden eigenlijk? Hoeveel moet ik per flesje 'tanken' voor hem voor die crèchedagen?
Zo af en toe ben ik dus echt even de weg kwijt. Steeds weer. De redenen veranderen zo goed als nooit, er komt er hooguit eentje extra bij, zoals nu dat kolven. Ook al heb ik besloten dan toch maar weer te gaan werken, ik blijf die beslissing in twijfel trekken. Blijf me vastklampen aan de stomste excuses. Alles van 'hij is nog zo klein' tot 'ja, maar wat als het nou te druk is voor hem op het kinderdagverblijf' en 'hoe kan ik nou werken als ik nu al geen fut heb'.
En ergens klopt het ook wel. Ze geven in Oostenrijk een moeder toch niet voor niets een jaar of zelfs meer aan zwangerschapsverlof? Je bent na drie maanden echt nog niet uitgerust. Het kleintje heeft zijn draai dan ook echt nog niet gevonden. Elke website en expert geeft zo maar toe dat het hele 'ontzwangeren' ook minstens negen maanden in beslag neemt. Ik ben nog steeds doodop, moet 's nachts voeden en ik kan de helft van de dag niet uit m'n doppen kijken. En de koffie helpt ook niet. Daarbij komt dat de overheid zo graag wil dat kindjes borstvoeding krijgen. Geef me die maanden dan fijn thuis. Kort desnoods mijn salaris met een klein percentage, ook geen probleem. Maar drie maanden? Kom nou toch. Dat moet toch een vent hebben bedacht.
Het wordt zo dus ook lastig in alle rust en happiness te kolven als je zo wordt opgejaagd en door cijfertjes achterna wordt gezeten. Ik krijg mijn gedachten niet rustig. Ik val uiteindelijk 's avonds in slaap omdat er geen energie meer over is. Ik droom in flarden en dan nog ben ik luiers aan het uitzoeken. Ik word 's nachts wakker en heb tien minuten nodig om helemaal bij te zijn en te beseffen dat het etenstijd is. De voeding ligt nu vaak rond een uur of vijf, dus om half zes, zes uur ben je klaar, is het licht buiten en vraag je je af hoe dat nou toch moet als je moet gaan werken met dat soort nachten achter de rug. En denk maar niet dat die kleine om half zes nog gaat slapen. Nee, veel te licht voor. Die gaat leuk liggen kraaien en trappelen, natuurlijk.
