Ik besloot het allemaal even op z’n beloop te laten. De andere school was (in december) nog bezig met het vinden van een oplossing voor de kinderen op de wachtlijst. Het schooljaar is half voorbij, dus het zou me niks verbazen als het daarbij blijft. Vanaf volgend schooljaar zou zoontje daar wel naartoe kunnen, maar dat is pas over een half jaar.
De Grote School had echter geen wachtlijst. En die hing laatst dus opeens aan de lijn. Dat zoontje in de week voor zijn verjaardag alvast mag komen wennen in het instroomklasje. Dan blijkt dat de eerste ochtend ‘op proef’ eigenlijk gewoon meteen de eerste ochtend is, en hij daarna elke schooldag wordt verwacht.
Dat is nog best even slikken. Het komt allemaal wel erg dichtbij opeens, en zo snel ook. Gek genoeg overschaduwt dat nu de zorgen over de schoolkeuze. Dit is ook een goede school, anders hadden we hem er niet ingeschreven.
En weet je wat er de volgende dag in de brievenbus viel? Een prachtige kaart met de tekst ‘welkom bij ons’, gestuurd door de juffen bij wie zoontje strakjes in de klas zit.
Zo’n leuk gebaar! Het gaf mij het idee dat als ze daar, zelfs met het grote aantal leerlingen, aandacht hebben voor dit soort kleine gestes, het eigenlijk wel goed zit. Ik geloof dat ik de kaart wat dat betreft leuker vond dan mijn zoontje…