"Dan moet je af en toe kleine dingetjes tussendoor eten." Ik hoor het de verloskundige nog zeggen, en het staat ook zo op elke website. Maar weet je wat het is? Als je de hele dag al bezig bent je vol te stoppen, dan weet je zo rond een uur of drie dus echt niet meer wat je nu nog moet eten. Je hebt alles wel gehad. Van zoet (bonbons) tot zout (tucjes) en hartig (broodje kaas) tot zuivel (pudding) en nog van alles tussendoor. Zelfs fruit.
Fruit is heerlijk, hoor. Maar net als al die andere dingen haalt het vandaag totaal niets uit tegen dat eeuwige gevoel van misselijkheid. Thee moet ik niet aan denken, koffie ook niet - misschien ging het vanmorgen juist mis bij die ene en enige bak cafeïne die ik mag. Water is eerder een straf, want het smaakt vandaag echt nergens naar, en frisdrank met prik is het ook niet.
De grote vraag is dan uiteindelijk alsnog: "Wat moeten we vandaag eten". Want ik heb van alles al wel een beetje naar binnen gewerkt de hele dag door en ik moet er niet aan denken nu nog een complete maaltijd naar binnen te werken. Koken is, voor mij in elk geval, zonde. Want ik ga geen heel bord leeg eten, dat past er niet in. Bovendien heb ik ook helemaal nergens trek in. Want ik ben misselijk. Alweer. Nee, nog steeds.
Ach ja, het is allemaal voor een goed doel, zeggen "ze" dan. Nou hebben "ze" ook wel gelijk, maar aangezien dit voor mij week 16 is, begin ik een beetje bang te worden dat het huidige trimester vrolijk zo blijft. Met een beetje pech het derde ook. Volgens mij was ik bij de eerste zwangerschap lang niet zo misselijk. Of niet zo lang misselijk. Ik zou het moeten opzoeken, als ik eerlijk moet zijn.
Maar goed, ik ga maar weer 's voor de koelkast staan, kijken of er nog iets bij zit voor vanavond dat met een beetje fatsoen als avondeten kan dienen. Liefst iets wat past bij grapefruitsap. Want volgens mij is dat het enige drankje dat die weeïge smaak nog een beetje kan tegengaan. Sinaasappelsap met vruchtvlees bleek in elk geval een miskleun - veel te zoet. Ja ja, veeleisend word je er wel van.