Laptop-by-the-bed |
Het is nu kwart voor
drie op zaterdagmiddag. Zoontje ligt in bed te slapen. Dochtertje heeft net
gedronken en gaat spelen (die lag tot de lunch te slapen in mijn bed). Manlief
heeft een fijn plekje op de bank en is ook al vertrokken. De derde lading was draait
op zolder, de was die niet in de droger mag hangt netjes op het rek. Eventjes
tijd voor mezelf.
Nou ja, we moeten
nog de belastingaangifte insturen, die van mijn moeder doen, en ik heb nog een
handvol deadlines die steeds dichterbij komen. Waaronder eentje van een
schrijfwedstrijd. Het verhaal is wel af, maar volgens mij kan het sterker,
spannender. Alleen kan ik amper de tijd vinden om daar ook nog eens aan te
sleutelen.
Deze week is zoontje
voor het eerst naar school gegaan. Hij heeft drie ochtenden gehad, en was 's
middags dan ook best moe. Belangrijker was dat hij het leuk vond en graag weer
wilde gaan. Ik kan je vertellen dat je je dan ontzettend trots voelt als moeder,
dat jouw kleine vent zo'n zelfvertrouwen heeft, gewoon meteen bij het betreden
van de klas die eerste ochtend al. Er kwam geen enkele traan bij kijken (en
daardoor ook bij mij niet), want daarop bereid je je voor de zekerheid toch
maar voor. Nee, ik ben geweldig trots op hoe hij het heeft gedaan.
Maar goed, dat
verandert dus op slag je hele dag- en weekritme. Misschien moet ik ook maar van
die dagritmekaartjes ophangen in de woonkamer, met daarop een kaartje met een
plaatje van mama die moet werken. Ja, want dat moet dus ook nog.
Terwijl
zoontje op school zit is het thuis ongelooflijk stil - dat wil zeggen, als baby
slaapt. Dan kan ik wel even werken, maar deze drie dagen zat ik meer naar de
klok te staren, bang dat ik niet oplette en te laat zou zijn met zoontje weer
ophalen.
's Avonds moet hij
nu ook eerder naar bed (wat niet wil zeggen dat hij meteen slaapt), maar ook
dan heb ik nog aardig wat moeite met de concentratie. De tv leidt
verschrikkelijk af, maar ik wil me ook weer niet afzonderen ergens. Vaak moet
er nog opgeruimd worden of nog even dit of dat of baby is wakker en heeft
aandacht nodig. Dus tot nu toe heb ik die langere avond ook niet echt kunnen
benutten.
En 'langer' is ook
maar relatief, want nu we 's ochtends even vroeg moeten opstaan als papa (en we
dus niet kunnen blijven liggen tot iedereen uit zichzelf wakker wordt). Ik kom
's avonds pas na een tijdje in de vertaalflow, en deze drie dagen was ik zo snugger
om dan ook door te gaan tot middernacht of iets daarna. Dan moet baby ook nog
gevoed worden voor ze de nacht in gaat. Maar ja, als zij zich dan rond zes uur
weer meldt, heb ik een vrij korte nacht achter de rug.
Ik klaag daar
absoluut niet over. Hooguit over mijn eigen
time management skills. Maar ja, we moeten gewoon even inkomen nu met de
nieuwe routine. En zodra ik daar een systeem voor heb en het ook in mijn
systeem zit, verandert het weer, want zoontje mag/moet over een tijdje ook 's
middags naar school. Al mag dat wat mij betreft nog wel een hele poos duren,
hoor.