Weer koorts, dus weer thuis

Gisteren voelde ik me al zo rot met het idee weer naar kantoor te moeten. En alsof mijn kleintje het aanvoelt, zorgt hij ervoor dat dat vandaag dan ook niet hoeft. Gisteravond was hij al warm, de hele nacht door werd hij wakker en was hij soms gloeiend warm en soms wat normaler van temperatuur, maar vanochtend tijdens het verschonen tikte hij weer eens door naar 38,9 graden. Dus dan gaat mama niet naar kantoor.

Het zou totaal geen moment tijd moeten kosten, zo'n beslissing. Gewoon zeggen: o, hij heeft koorts, dus ik blijf hier. In mijn hoofd begon de eerste vrees meteen al: kan ik het maken om me nu weer af te melden (als ziek of als thuiswerkend), midden in de huidige situatie? Meteen daarna kwam een oplossing: ik neem wel vrij. Gevolgd door: maar er moet wel nog vanalles gemaakt en gedaan worden.

Ik voelde me meteen half schuldig tegenover het werk om na een week net weer te zijn geweest, nu alweer thuis te blijven. Ik ben dit keer niet ziek genoeg om het daarop te gooien, al zijn de inmiddels standaardklachten er natuurlijk wel - moe, hoesten, sniffen, doodop, alles kost teveel energie.

Geen idee hoe de baas hierop reageert. Kan me ook weinig schelen op dit moment. Ik zal doen wat ik kan aan werk - zoals ik dat altijd al gedaan heb - en volgens mij zijn we nu toch wel zover dat dit een aflopende zaak is. Als de ziektewet me uiteindelijk opwacht, dan maakt het me nu ook even niet uit wat de baas ervan vindt als ik nu weer bij de kleine thuisblijf. Ik ga gewoon niet mijn moeder een hele dag hier bij hem laten. Dat kan ik niet en dat werkt niet en dat trekt zij volgens mij ook niet.

Maar heel misschien valt er nu wel ergens een kwartje, of een duppie of stuiver, bij hem. Als ik er weer niet ben. En die keuze om weg te blijven dus steeds makkelijker kan maken. Hij moet langzamerhand in elk geval snappen dat mijn zoontje voor alles en boven alles gaat. Als hij zich daarin niet kan vinden - en de eigenaar van het blad in het verlengde daarvan - dan moet hij maar goed gaan nadenken over het Hoe Nu Verder-verhaal. Zo lang ik mijn werk blijf doen, wat maakt het dan uit of ik hier achter mijn laptop zit of daar achter de Mac?