De titel van vandaag slaat op de intelligentste opmerking die ik mijn huisarts heb horen maken. Ik ging gisteren naar hem toe met een kindje met een lichaamstemperatuur van steevast boven 39 graden en nadat hij naar zijn longetjes had geluisterd en in zijn oortjes had gekeken, zei de arts: 'Ja, je hebt een ziek kind, dat is duidelijk.' Kan ik ook zo'n diploma krijgen?
Maar goed, het ging mij er vooral om zeker te weten dat er niets ernstigs aan de hand was. Baby's fontanel stond af en toe zo bol voor mijn gevoel dat ik ging twijfelen. En uiteraard was ik zo dom om dat als zoekopdracht in Google te tikken met alle angstaanjagende zoekresultaten vandien. Baby heeft wel eerder koorts gehad, maar dan was altijd de inenting de reden ervoor. En zelfs toen is hij nooit boven de 39 graden uit gekomen. Vandaar mijn extra zorgen. Hij dronk prima, maar wilde niet echt eten. Hij was ook gewoon wel vrolijk, maar dat wisselde af met huilen, jengelen en hangen. En de avond ervoor had hij diarree. (Ik heb me in het spuitluiertijdperk afgevraagd hoe ik in hemelsnaam zou weten wanneer het dan echt diarree was. Nou, geloof me, dat merk je dus echt wel. Vooral na een paar weken 'vaste' ontlasting is het echt wel duidelijk.)
Vandaag gaat het allemaal een stuk beter. Z'n temperatuur ligt binnen het normale bereik met hooguit een tiende of twee erboven. Het hangerige is weg, het huilerige nog niet, maar dat komt vooral ook omdat het kindje hartstikke moe is, maar nauwelijks wil slapen. Hij lag net eventjes in zijn eigen bedje, maar na een half uur vond hij het alweer welletjes. Ach, hij heeft vandaag in elk geval wel z'n fruithap en al een halve boterham op. Gisteren en de dag ervoor op de crèche werd dat niks.
Alle lof in elk geval voor de huisarts for stating the bloody obvious. Maar hij kon me toch ook weer geruststellen dat het voor zulke kleintjes niet heel gek is om zo hoog te schieten met koorts. Er zit wat slijm in zijn luchtwegen. En een van z'n oortjes is een beetje rood vanbinnen, dat zou kunnen uitlopen op een oorontsteking, maar dat is niet gezegd. In elk geval weet ik waar ik op moet letten.
En zo gaat de vrijdag van deze week dan weer voorbij. Ik heb een half hoofdstuk kunnen vertalen tijdens baby's slaapje in de ochtend en de rest van het hoofdstuk 's avonds gedaan rond een uur of tien, toen hij weer sliep. De rest van de dag werd het niets. Maar, ik heb de rest van die dag dus ook niet -weer! - besteed aan werk-werk. Ook al ontbreekt er een volledige, belangrijke rubriek in mijn blad doordat de aanleverende partij totaal geen rekening houdt met mijn deadline. Gisterochtend had ze - als het goed is - de Mystery Shopper dan wel eindelijk naar me toe gemaild, maar ik werk niet op vrijdag. En dat wil ik liever ook zo houden. (Ik heb dus ook niet gecontroleerd of het inderdaad is ingeleverd of weer niet.) Al heb ik geen idee hoe ik alle teksten kan tikken aanstaande maandag als ik ook de rest van het opgemaakte tijdschrift moet nakijken. Dat wordt weer een latertje richting drukker...
