Volgens mij heb ik vorige keer juist gepost dat ik wel genoeg aan m'n hoofd heb. En toch - dat zul je net zien - komt er dan net weer iets bij dat zwaar genoeg weegt om de hele weegschaal te laten kantelen. Het laatste nieuws is namelijk dat mijn baas naar eigen zeggen zijn bedenkingen heeft over het tijdschrift dat ik maak. Het is niet lucratief genoeg en daarbij komt ook de huidige eigenaar die een enorm blok aan ons been is. Alles bij elkaar misschien wel reden om afscheid te nemen...
Ja, mooi. Dat tijdschrift is juist het werk waaraan ik me nu vastklamp, waaraan ik werk ondanks de druk, de stress en de deadlines. Waarvoor ik nog steeds mijn best doe iets moois, iets goeds en iets met toegevoegde waarde af te leveren. Al had ik kunnen weten dat er uitsluitend gekeken wordt naar de sec opbrengsten 'onder de streep' en die vallen tegen.
Koud kunstje, dat. Van alle vier de bladen doet de mijne het echt niet het slechtst qua advertentie-inkomsten en het is ook al veel erger geweest. Maar ja, als je van die opbrengst elke keer een enorme portie moet doorstorten naar de eigenaar omdat je nog constant werkt met een veel te hoge license fee, dan heb je toch ergens een domme afspraak gemaakt. In my humble opinion, uiteraard.
Volgens mij heb ik het al eerder uitgelegd, dat voor zover ik wist we juist bezig waren met afbetalen van de eigenaar, waardoor het blad op termijn onze eigen titel zou worden. Vorige week kwam een collega met een heel ander verhaal aan zetten, dat hij van de baas had gehoord. Namelijk dat we slechts een fee betalen, het blad dus van die ander is en we aan het eind een optie hebben tot kopen. Ja, als dat alleen maar nog meer geld kost, dan zie ik het ook somber in.
Toch vind ik mezelf er nog redelijk vrolijk onder. Kogels gaan bij ons bedrijf immers verdomd langzaam door de kerk, dus ik wacht wel af. We hebben in elk geval een contract tot eind dit jaar, dus die twee nummers zijn er. En had ik mezelf niet ooit voorgenomen te stoppen na december? Wie weet hoe mooi het uitkomt als dit zo doorgaat. Maar goed, het is geen wishful thinking, want als we voor dat huis ontdekken dat ik wel moet blijven werken, dan zou ik dat het liefst aan dit blad doen. Denk ik.
Ik weet dus totaal niet wat er speelt. Of er onenigheid is en zo ja, waarover of dat mijn baas die andere vent gewoon zo zat is (en daar kan ik inkomen) dat hij het liefst overal meteen vanaf is (daar kan ik dus weer niet inkomen). Hopelijk weet hij komende week meer, zegt hij - al gaf hij in die mail totaal geen hoop. 'Het kan alle kanten op', schreef hij. Nou, is dat even een mooi begin van je weekend!
Ik zie het zo: er zijn straks drie opties - en twee daarvan zijn niet nieuw. Dat is nog daargelaten dat ik het liefst helemaal stop met werken, die doet even niet mee (ik wil het mezelf niet aandoen me daar teveel aan vast te klampen, dan is de klap weer te hard als blijkt dat het niet haalbaar is). Maar goed, optie 1 is blijven zitten waar ik zit. Als mijn blad verdwijnt, dan ben ik benieuwd hoe mijn baas mij aan het werk wil houden - mits hij het niet als argument kan gebruiken om juist mij eruit te werken (want daar zijn totaal geen garanties voor, ook al ben ik tig keer beter dan die scharrel van hem die kolossale tik- en spelfouten laat staan in de door haar eindgeredigeerde stukken, en die dan nog wel arrogant rondloopt met een 'kijk mij eens even' attitude waar je misselijk van wordt.)
Optie 2 is uiteraard m'n spullen pakken en wegwezen. Met alle onzekerheden van dien, maar goed, zo veel zekerheid heb ik hier ook weer niet. Dezelfde collega wist namelijk gisteren te vertellen wat het standpunt van onze grote leider is met betrekking tot het (18 maanden) achterstallige vakantiegeld. Hij is niet van plan dat binnenkort uit te keren, en 'wie het wil hebben, kan ontslag nemen, dan reken ik met ze af.' Ja ja, ik weet van een ontslagen collega dat hij het daar anders ook niet zo nauw mee neemt.
Optie 3 is niet zeker, maar wie weet dat de eigenaar van het blad dan toch een doorstart maakt om de titel in de lucht te houden en me daarvoor wil inschakelen op wat voor manier dan ook. Ach, het kan ook zijn dat hij een andere koper weet en ik er niets meer van zie of hoor, dat weet ik dus niet.
Mijn voornemen is in elk geval om me er niet druk over te maken voor ik zeker weet dat daar een reden voor is. Ik heb al genoeg aan m'n hoofd en zo veel energie heb ik ook niet over. Ik voel me al half ziek vandaag - ik nies me gek, m'n keel doet zeer en ik heb een snotneus - dus wieweet ben ik dat maandag wel. Maar in ieder geval heeft me druk maken totaal geen zin. Ik hoef alle ins en outs dan ook niet te weten, want niemand wil mijn mening horen. Ik zal totaal niets kunnen doen of veranderen, wat het besluit ook mag zijn.
Dus ga ik stilletjes peinzen wat ik zou doen als het zover is. Als ik blijf, dan ben ik benieuwd wat mijn takenpakket wordt. Vast alle rotklusjes en de eindredactie van alles wat los en vast zit. Eigenlijk is het in ieder geval een demotie, dus dat mag hij mooi goedmaken. Zeg door me vooral veel thuis te laten doen. Zonder mijn blad hoef ik namelijk ook nauwelijks de deur meer uit naar afspraken, tenslotte. En ik zal nog zeker informeren naar de opslag die ik twee jaar geleden zou krijgen...
Weggaan kan altijd nog. Ik weet dat sommigen me voor gestoord zullen verklaren dat ik niet meteen mijn conclusies trek en mijn spullen pak, maar ik wil nu echt eerst denken aan huis en hypotheek. Zonder vast contract wordt dat alleen maar moeilijker, dus ik kan slechts hopen dat we eruit komen en dat dat allemaal geregeld is. Dan volgt de rest wel weer.
Zie je nou? Ik leer ook nog wel eens wat.
