Ken je die nieuwe serie op TLC, Extreme Couponing? Die bizarre Amerikanen hebben het vreemdste couponsysteem en kortingenstelsel ooit. Je kunt de ene actie op de ander stapelen en zo de winkel uit lopen met vijf karren vol boodschappen en er maar vijftien dollar voor betalen. Dat werkt in Nederland wel anders. Je kunt een aanbieding nooit combineren met een andere actie en anders zit er wel een maximum aantal aan verbonden. Ja, ze zijn hier wel goed, maar niet gek.
Gek voel ik me zo langzamerhand wel. Albert Heijn heeft een nieuwe spaaractie: handpoppen van de Muppets. Ik zie ze en ik denk: die moeten we hebben. We komen zelf alleen nooit bij Albert Heijn, en ik ga dat zeker niet voor acht poppen van zes zegels per stuk bij vijftien euro of een speciale aanbieding nu opeens wel doen. Dus meteen familie en kennissen mobiliseren. Dat bedoel ik: de gekte begint al. Want bij de appels zitten speciale codes voor een gratis pop van Suske en Wiske. Ik heb er niks mee, maar mijn man heeft een volle verhuisdoos vol S&W-strips, dus het kan best leuk zijn er een of twee poppen van te hebben. Ook maar sparen, dus.
Dat soort dingen deed ik dus bijna nooit. Al moet ik zeggen dat ik de meeste spaaracties ook niet zo zag zitten. Ruilkaarten voor Anubis, rare wormen voor het WK, pluchen megawuppies... Maar ik bekijk nu alles opeens door de ogen van mijn kleine. Dat wil zeggen: ik bekijk dingen nu met de vraag 'zou hij het leuk vinden' en dan is het antwoord meestal ja. Vooral als je niets of maar weinig hoeft bij te betalen. Dan is het vaak ook maar een kleine moeite.
Helemaal eenvoudig is de spaaractie van Nutricia. Streepjescodes van de dozen en potjes halen voor spaarkaarten die korting geven of waarmee je kleine dingen kunt krijgen. Naast de gratis opbergdoos voor de pap en een setje lepeltjes zou ik niet weten waar ik al die streepjescodes voor losweek. Vijftig euro korting op een gereedschapskar (speelgoed) is mooi meegenomen, als je die echt wilt hebben, maar dat is niet het geval. Ik hoef ook geen tassen, jassen, kleren en speelgoed met baby's naam erop - met korting. Als het nou gratis was... denkt de Nederlandse kant van mij dan. Maar ik spaar door, want je weet nooit of ze over een tijd niet nieuwe artikelen hebben en je blij bent met een keukenla vol codes. Weggooien kan altijd nog.
En nu net heb ik twee online formulieren ingevuld en vorige week ook al eentje om geld retour te krijgen van een pak dit en een doosje dat. Er zat ook een actie bij om een gratis T-shirt voor de kleine te ontvangen. Waarom ook niet, denk ik dan. Gek hè, dat je nu opeens dat soort dingen doet. Maar goed, ze zeggen drie pakken pap halen, twee betalen. Dan krijg je het bedrag van een pak terug (een gemiddeld bedrag). De ene keer zat het onder wat ik betaalde, de andere keer erboven. Maar de grap is dat ik die actie dus heb meegedaan en ze nu zeggen: koop drie pakken pap en je krijgt een shirt. Nou ja, die drie pakken heb ik al, dus dat shirt is zo geregeld. Ach ja. Zo blijf je lekker bezig.
O ja, en klappen. Elke keer als de kleine man iets goed doet, dan is het klappen, juichen en een zoen op z'n bolletje. Positive reinforcement. Zo kan hij wel uit zichzelf gaan staan in de box door zich op te hijsen aan de rand en de spijlen, maar is weer gaan zitten een uitdaging voor hem. Hij heeft zich al een paar keer gewoon maar laten vallen met alle gevolgen van dien, en nu klinkt er een kreet als zijn benen te wankel worden en hij het niet meer volhoudt. Dan help ik hem zachtjes en rustig te gaan zitten en als dat lukt dan klap ik en kijkt hij blij en trots op. Of het werkt, geen idee. Maar die stralende lach is het waard. Hoera, ik ben een thuisblijfmama!
