Pas om half elf vandaag kwam ik erachter dat het een vrijdag de dertiende is. Ach ja, zo bijgelovig ben ik dan ook weer niet; en het was een goede dag. Vandaag ging de telefoon en de nummermelder bereidde me voor op het lijzige geluid van mijn baas (ik ben nog tot eind van de maand in dienst, dus noem ik 'm nog even zo). Het duurde meer dan een week, maar hij reageerde nu toch op de mail en het voorstel. De prijs per pagina is akkoord - zelfs hij moest toegeven dat hij die prijs betaalt aan andere freelancers (nou ja, 'betaalt' is misschien een groot woord) en inderdaad bij mij niet ineens een ander tarief kan hanteren (omdat ik beter weet, waarschijnlijk).
Voorlopig kan ik voor het komende nummer rekenen op de Mystery Shopper - al mag ik dan meteen weer zelf achter het bedrijf aan dat de input moet leveren, en ze zijn nu alweer drie dagen te laat - en waarschijnlijk komt er ook wat eindredactie mijn kant op voor twee van de andere bladen. Wat producten testen betreft, daarover hoor ik wel als er wat is. En ik mag uiteraard altijd suggesties doen of voorstellen iets te testen. Waarop ik zei: laat maar weten, je hoort het wel of ik tijd heb.
Ik wil niet de indruk wekken dat ik met m'n duimen zit te draaien en verlegen zit om de kleinste klusjes die ze voor me hebben. Dat is ook niet zo, want sinds gisteren staat de teller voor het aantal te vertalen boeken al op drie in plaats van twee. De uitgever uit België heeft een tweede titel bij me ondergebracht, waarschijnlijk omdat ze die ook nog deze zomer willen uitbrengen en ik kan natuurlijk vrij snel aan de slag met een relatief lege agenda. Dus nu heb ik tot eind juni drie boeken te vertalen, waarvan de eerste half maart af zou moeten zijn (uiterlijk eind maart), de volgende half juni en het nieuwe boek van de schrijfster van mijn huidige serie dan rond eind juni.
Dus dat wordt doorwerken. Daar kan best een Mystery Shoppertje bij zitten, maar heel veel tijd verwacht ik niet over te hebben voor vervelende of tijdrovende klusjes. Het is immers niet zo dat ik een baan van (meer dan) 32 uur per week opgeef en dus 32 uur thuis kan zitten vertalen. Dat werkt niet zo, want de kleine gaat voor en die houdt wel van aandacht. En van eten. En even naar buiten als het weer meezit.
Vandaag was wat dat betreft fantastisch. Hij sliep vanmiddag bijna twee uur, was daarna nog eventjes heel rustig en knuffelig en buiten in de draagzak is hij altijd adorable en heel rustig. Mensen (vooral vrouwen) kijken vaak lachend naar hem of ze merken op dat hij zo stil en schattig is. Ja, die draagzak heeft zijn geld wel opgebracht. Alsof er een magisch knopje in zit om de kleine zoet te houden. Misschien komt het door de houding; hij kan amper een kant op, natuurlijk. Pas na verloop van tijd begon hij een beetje te brabbelen en met z'n speen te spelen. Maar hij is altijd wel tevreden als hij maar wat te kijken heeft. En dat loopt wel los in een winkelcentrum.
Gelukkig heb ik nu mijn portfolio-blog bijgewerkt en heeft de Kamer van Koophandel bevestigt dat mijn naamswijziging akkoord is. We kunnen dus een website gaan bouwen en inrichten die dan de portfoliofunctie overneemt en eventueel uitbreidt. Misschien ook met een blog (al moet ik daar dan geen privéverhalen op plaatsen, natuurlijk) of social media-functies. Niet omdat ik er veel heil in zie (voor mijn doeleinden, dan), maar omdat 'ze' er wel naar vragen als je nog eens ergens wilt solliciteren.
Ik heb in elk geval ook de papieren portfolio up to date - twee verse nieuwe mappen vol knipsels erbij en de stapel oude bladen opgeruimd. Eigenlijk moet ik mijn cv nog bijwerken, maar volgens mij werkt de combinatie van LinkedIn met het portfolio-blog ook prima. Wie wil er nou een zwart-wit cv vol tekst lezen als er een blog is met plaatjes en voorbeelden?
