Normaal gesproken houd ik me nooit erg bezig met het maken van goede voornemens. Ik kan er altijd wel een paar verzinnen, maar ik houd me er niet streng aan. Tot nu toe was het altijd iets als 'minder chocolade eten' of 'minder snoepen'. Of zoals vorig jaar 'ik wil een huis' of het jaar daarvoor 'ik wil een kindje'. Soms lukt het, soms niet.
Voor dit jaar staat een huis ook vrij hoog in de lijst, hoor. Maar het losweken van mijn oude werksituatie heeft een ietwat hogere positie verworven. Ik begin nu een beetje tot rust en tot mezelf te komen en in te zien dat ik nu veel meer zelf kan bepalen wat ik wil doen. Ik weet dat er duizenden freelancers zijn en ook in de vertaalbranche zit ik niet zonder concurrentie, maar ik heb een indrukwekkend cv en dat is ook iets waard. Bovendien heb ik een ontzettend lief en schattig ventje die al mijn tijd verdient, dus als het niet meteen storm loopt is dat echt geen enkel probleem.
In een vlaag zijn we nu ook vanalles aan het regelen geslagen. Een brief naar de KvK en nog eentje die naar de Belastingdienst moet om te vertellen dat ik als freelancer en eenmanszaak nog wat activiteiten erbij wil (kunnen) doen en dat ik niet meer mijn eigen naam gebruik als handelsnaam maar daar iets nieuws voor heb bedacht. Opeens kwam het bij me binnen: Creative Difference. Enkelvoud, expres, want het heeft niets te maken met de meest geciteerde reden voor scheidingen in Amerika. Wel met het maken van een creatief verschil: Making A Creative Difference.
De domeinnaam was nog vrij, er was zelfs nog geen Twitter-account (mijn god, ik heb ineens een Twitter-account) en in het handelsregister kon ik 'm ook niet ontdekken, dus ik neem zo aan dat de naam nog vrij is. Dat hoop ik maar, want we hebben nu al zoveel geregeld. Ik krijg er ineens wel energie van, zo'n heel nieuw idee en een project dat je helemaal uit de grond kunt stampen naar eigen inzicht en met alle vrijheid en creativiteit die je maar kunt bedenken.
Alleen moet er wel eerst een boek af. Ik neem nu heel even pauze bij het nalezen ervan - dat heen en weer tussen het Adobe-scherm links en de Word-tekst rechts bezorgt me tennisogen - en dan moet ik weer verder. Maar ik zie het op zich wel zitten. Eens kijken of ik meer opdrachtgevers kan vinden en meer leuk werk kan scoren. Het voelt nu wel veel meer als een bedrijfje, ook al verandert er eigenlijk niets.
Deze week kan het ook zijn dat mijn bijna ex-baas me opdrachten gaat geven. Ik heb vorige week een voorstel gemaild over prijzen waarop hij nog niet heeft gereageerd. De tijd begint voor hen te dringen, dus wie weet werkt dat in mijn voordeel. Het kan ook zijn dat hij met zo'n relatief hoge prijs het liefst zo snel mogelijk ook weer van me af is, maar dat merk ik dan wel. Voor mij is het voorstel een openingsbod, want ik verwacht wel een onderhandelingsfase. Aan de andere kant ben ik heel eerlijk geweest. Ik heb gezegd: luister, ik weet wat je de freelancers over het algemeen betaalt en voor die prijs doe ik het ook. Dus ik ben heel benieuwd hoe dat afloopt.
Ik merk wel dat ik er niet heel erg mee kan zitten. Ik maak me meer zorgen over de afrekening straks, als januari voorbij is. Van een andere ex-collega, die per half november stopte, heb ik begrepen dat hij zijn vakantiegeld nog steeds niet heeft gezien, zelfs niet een deel ervan. Ik denk dat ik toch heel stoer moet doen als het zover komt en dat ik moet gaan zeggen dat ik als freelancer niet vanalles ga zitten doen voor ze zonder dat ik betaald krijg. Zowel voor die klussen als openstaande bedragen van mijn dienstverband. Maar goed, dat is weer zo'n nu-weet-ik-het-allemaal-zo-goed voornemen. Ik wacht gewoon af en kijk wat er gebeurt.
Ondertussen heb ik gehoord dat de goedkope freelancer die ik had nu op kantoor is verschenen en daar af en toe de coördinerende taken op zich zal nemen. Het moet eigenlijk niet gekker worden; ik heb daar specifiek om gevraagd als hulp voor mij, maar toen werd het afgeketst. Zo gaat dat. Straks is hij hoofdredacteur en ben ik de freelancer die mag hopen op niet al te last-minute opdrachten. Maar niet voor zijn paginaprijs. Ach ja, ik zie het wel. (Zie je, ik leer het best!)
