Om door de belastingdienst gezien te worden als ondernemer voor de inkomstenbelasting moet je onder andere voldoen aan het urencriterium. Jaarlijks 1225 uur besteden aan je onderneming. Dat klinkt gigantisch, maar de belastingmevrouw die hier op bezoek was - een geweldig gezellig mens! - zei dat het neerkomt op pakweg 24 uur per week. En je mag van alles meetellen.
Je website zelf maken, vullen, bijwerken en bijhouden. Je online bezigheden, waar social media natuurlijk onder vallen tegenwoordig. Al is het maar als vorm van netwerken, want dat telt ook mee. Net als je mail checken, berichten schrijven en sturen. Je administratie bijhouden. Op internet research doen voor een artikel. Naar de winkel gaan om een zakelijk pak papier te kopen. De reistijd als je ergens naartoe zou gaan. Telefoongesprekken. En het daadwerkelijke zitten en vertalen of schrijven.
En toch, hè? Toch is 24 uur per week nu opeens een heel andere 24 uur dan toen ik wel gewoon een baan had en daar 32 uur per week werkte. Dat was voor de bevalling, want daarna draaide ik twee dagen op kantoor en twee hier. Wat dat betreft was dat alvast een zeer goede oefening time management. Iets maken van alle momenten die je hebt en waarop je ongestoord kunt werken. Het werk zo indelen dat je die klussen tot 's avonds bewaart waarvoor je echt je concentratie nodig hebt. Desnoods met een extra bak koffie erbij.
Nu de kleine wil en kan staan en zich aan alles optrekt, is het overdag vooral opletten geblazen. Afhankelijk van zijn bui heb ik dan tijd om in elk geval de kleine klusjes te doen, zoals administratie, mail en online activiteiten. Heel misschien kan ik een te vertalen boek lezen, maar dan vindt hij het boek of de stapel papier weer machtig interessant en probeert hij het onder mijn neus vandaan te grissen. En de slaapjes van overdag zijn nou ook niet bijster lang, vaak kan ik net koffie zetten en een boterham naar binnen werken.
Toch zie ik het allemaal wel zitten. Het feit dat ik drie boeken heb liggen om te vertalen, daar word ik zo blij van. Het is geweldig leuk werk. Zelfs als het boek bij de eerste keer lezen een beetje tegenvalt of zwaar op de maag ligt, dan nog wordt het vanzelf beter als ik bezig ben met tikken. Wat dat betreft zie ik het meest op tegen de artikelen die ik voor mijn oude werkgever moet maken. Althans, als hij dat nog weet. Ik heb bijvoorbeeld geen 100% zekerheid dat ik de Mystery Shopper voor het aankomende nummer ook schrijf, al ga ik daar nog wel van uit. Het kan zijn dat hij zich bedenkt en het een nummer later ineens niet meer hoeft. Ik verwacht weinig opzegtermijn wat dat betreft. (Ik heb een dergelijk verhaal zelf meegemaakt met de freelancer die ik ooit voor mijn tijdschrift had. Die werd zonder pardon van het ene op het andere nummer 'ontslagen' en hij had het nog over een opzegtermijn of een schadevergoeding. Ik weet dus ook hoe mijn baas daarop reageerde...)
Het lastige op dit moment is dat ik de factuur voor het vorige nummer deze week naar hem zal sturen. Eigenlijk wil ik dat geld al zien voor ik de lichting van het komende nummer inlever. Het blad is trouwens nog niet verschenen - ik had 'm nog niet in de bus tot nu toe. Want zoals de belastingmevrouw me uitlegde: ik ben de btw al verschuldigd aan de belastingdienst op het moment dat de factuur eruit is. Dus als mijn oude werkgever er maanden over doet om die factuur daadwerkelijk te betalen, dan ben ik al maanden bezig 19% van elk factuurbedrag voor te schieten. Ik zou wel gek zijn...
En dan heb ik het woord vakantiegeld nog niet eens laten vallen. Dat zou ik het liefst ook vast op mijn rekening willen zien staan. Even ter vergelijking: een kennis van me die voor hem eindredactiewerk doet, merkte afgelopen week dat haar factuur van mei 2011 net was overgemaakt. Er liggen dan ook nog andere facturen van na die datum te wachten op betaling. Een van mijn voormalige collega's is in november vertrokken en in januari had hij zijn vakantiegeld nog steeds niet. En dat is het bedrijf waarmee ik te goeder trouw zaken moet doen. Ik twijfel dus over het aanleveren van de komende stukken. Het artikel over verkoperstips is in de maak (dus ik kan het in elk geval ten dele berekenen), de Mystery Shopper moet ik nog aangeleverd krijgen - en ik ben als de dood dat hij vergeten is die opdracht door te geven aan degene die voor ons shopt, waardoor het allemaal nog meer ellende wordt dan het gewoonlijk al is.
Vorige week kreeg ik van de ex-baas een mail met de vraag of ik al mijn vragen tot nu toe nog even voor hem op een rijtje kan zetten in een enkele mail, want hij was het overzicht even kwijt. (Je meent het.) Dinsdag heb ik hem een net mailtje met opgesomde vragen gestuurd. Tot op de dag van vandaag is er nog geen antwoord, op geen van de vragen - die strekken van het vakantiegeld tot de specifieke opdracht voor zowel het komende nummer als latere nummers van mijn voormalige tijdschrift. Ik wil weten waar ik aan toe ben, zowel wat het een als het ander betreft. O, en er zat nog een joekel van een grammaticale fout in zijn mail ook.
Ik zal morgen facturen gaan maken en die voor hem meteen mailen - met het verzoek een betalingstermijn van 14 dagen te hanteren. Ik weet wel beter, maar ik wil dat het op de factuur wel zo staat. En dan kijken hoe lang ik kan wachten met inleveren van teksten. Kijken of ik het zo kan spelen dat hij omhoog zit en mijn teksten nodig heeft, waarop ik kan zeggen: doe mij eerst al m'n geld even. Ik heb ook rekeningen te betalen, hoor. Van tandarts (dat wordt nog een leuke verrassing) tot en met de btw-aangifte.
