De frustratie van Twitter

Terwijl ik brainstorm over dingen voor op de website, kom ik steeds vaker iets tegen waarover ik twijfel of ik dat wel of niet op een zakelijke website moet zetten. Zo heb ik ergens een boekenblog gemaakt met reviews van boeken die ik heb gelezen. Voor mezelf. Voor de lol. Leesboeken. Moet ik dat koppelen aan de site, alleen om te laten zien dat ik lees en wat ik lees? Of ga ik een tweede boekenblog erop nahouden met boeken die werkgerelateerd interessant zijn, ook al lees ik die dan niet zelf? Kan, maar met wat voor nut? Niemand zal mijn site bezoeken voor boekennieuws, tenslotte.

Dezelfde gedachte ging al door mijn hoofd in verband met nieuwtjes uit gadgetland. Heeft het echt zin om een hoekje van de site vrij te houden voor aankondigingen van de nieuwste laptop van merk x en een nieuwe Bluetooth-headset van merk y? Ik denk dat ik mezelf alleen maar een hoop werk bezorg, zonder dat het echt nut heeft. Ik lok er niemand mee naar de site en het is een hoop werk om het bij te houden, want je wilt natuurlijk niet een oude gadget hebben staan met alles wat er constant uitkomt.

Twitter is trouwens ook een goed voorbeeld van dat grijze gebied tussen zakelijk en privé. Om te beginnen heb ik twee accounts, waarvan de privé-account is afgeschermd. Ik gebruik die vooral om leuke mensen te volgen en babynieuws kort en bondig aan baby's vader door te geven, zodat ik hem niet elke keer hoef te bellen als er wat leuks gebeurt. Op die account maakt het me dus ook niet uit of ik volgers krijg of niet. Want het blijven wel mijn privéberichten. Aan de andere kant is het retweeten en neerzetten van suffe opmerkingen alleen echt leuk als meerdere mensen het lezen.

Voor de zakelijke account is het wel handig om volgers te krijgen. Dat gaat dus niet automatisch door mensen via LinkedIn te laten weten dat je twittert. Blijkbaar. Ik ga toch niet iedereen apart vragen mij te volgen? Ik heb een lijst mensen gevraagd om een recommendation en net iets meer dan tien procent heeft dat ook echt gedaan. Ik geloof dat ik van pakweg 60, 65 mensen nu acht recommendations heb staan. Bovendien vraag ik me af of het zin heeft dat mensen uit het netwerk dat gerelateerd is aan mijn oude baan mij gaan volgen als ik me vooral richt op boekvertalingen en misschien hier en daar eens een artikel schrijf. Zelf hebben ze als persoon niet veel interessants te melden en bedrijven gebruiken het voornamelijk als een verkorte nieuwsfeed.

De frustratie van Twitter: je kunt best leuke dingen te melden hebben, maar dat heeft zo weinig zin als niemand jou volgt.