Volgende week is het Koningsdag, en ik moet er nog steeds aan wennen, zowel aan de naam als aan de datum. Dat ze op school een halve week eerder het koningsontbijt hebben, had ik twee weken geleden wel in een mailtje voorbij zien komen. En gisteren dacht ik er nog aan. En vanochtend... half.Zo zeg ik nog tegen mijn man dat zoontje wel moet eten 's ochtends, maar dat het niet veel hoeft te zijn, want op school gaan ze meteen ontbijten. Check. De schooltas is ingepakt, met het pakje drinken en de boterham voor rond een uur of tien. Check. Er mag vandaag buitenspeelgoed mee in het kader van de Koningsspelen - de kleuters spelen gewoon buiten met meegebracht speelgoed. Springtouw, klossen en stoepkrijt. Check. Net op tijd de deur uit: check. Fototoestel: thuis, op tafel. Hmm.
En dan kom je aan bij school, onderweg nog ingehaald door iemand met een tas die merkwaardig rammelt, alsof ze metaal bij zich heeft. De tas rinkelde wel, het belletje bij mij niet. Serieus pas in de gang van het klaslokaal dringt het tot me door: Konings-ontbíjt. Je weet wel, met een bord en een beker en bestek en zo. Oeps. Vergeten...