Voornemens: een half jaartje later

Het is bijna juni en mijn goede voornemens van rond de jaarwisseling (zie eerste post) echoën nog regelmatig door mijn hoofd. Maar dan in een iets andere vorm. ‘Hé, joh, je ging toch een boek schrijven? Waar is het dan?’ en ‘Pssst! Vergeet je niet iets?’ of ‘Waaaah, wie heeft de kalender op mei gezet?’

Met de voornemens zelf is niets veranderd. Het probleem is alleen dat ze, op een verhaal voor een wedstrijd na, ook nog steeds voornemens zijn.

Ik wil nog steeds een boek schrijven, en er staan meerdere ideetjes klaar, sommige al een beetje uitgewerkt, andere krijgen zo af en toe een aanvulling na een ingeving op de meest onhandige momenten – onderweg naar school in de regen, onder de douche, tijdens het boodschappen doen. Maar veel meer dan dat ene verhaal voor de wedstrijd heb ik nog niet uit mijn vingers gekregen.

Nou, nee, dat is ook niet helemaal waar. Ik heb in die tussentijd aardig wat woordjes zitten tikken, maar die horen allemaal bij vertalingen, met hier en daar een blogje. Ik heb een Young Adult boek afgerond dat binnenkort in de winkels (en zelfs sommige supermarkten!) ligt, ben bezig met een tweede Young Adult-vertaling en er kwam ineens een zwikje prentenboekjes tussendoor, en het Geheime, Net Afgeronde Project kostte een hele hoop meer uurtjes dan aanvankelijk ingeschat was. Allemaal geweldig leuk werk, dus ik klaag niet. Maar ik ben allang blij als ik dat een beetje op tijd af krijg.


Dus die voornemens blijven nog steeds in het To Do-lijstje staan, waar ze concurreren met werk en natuurlijk de kinderen. Want die gaan altijd voor, wat er ook gebeurt.

En er gebeurt veel. De een gaat naar school en moet daar nog aardig aan wennen. Het opstaan alleen al, even vroeg als papa! En de ander is bezig met kruipen-optrekken-staan-stapjes en die kun je dus ook geen minuut uit het oog verliezen. De box is een handig hulpmiddel, maar dat neemt ze me meestal niet in dank af.

En om alles nog even net wat leuker te maken hebben we ook net een kleinen verbouwing achter de rug, met bouwlieden die ons nog zó geruststelden dat we echt de bank en de boekenkasten niet hoefden af te dekken tegen het stof, want daar plaatsten zij wanden voor.

Dat ik dat geloofde, zeg. Dus nu staat ‘poetsen’ ook alweer iets hoger op het lijstje dan ‘boek schrijven’. Maar het staat er nog steeds. Echt waar.