Voedingsdilemma’s

Weet je nog dat je bij de verloskundige zat, en nadat al je medische gegevens waren doorgespit ook de vraag kwam: ‘Ga je borstvoeding geven?’ Als je ja zei, werd dat netjes aangevinkt in je dossier. Al weerhield dat ze er niet van die vraag nog minstens een keer of tien te stellen tijdens de hele zwangerschap.

Mijn antwoord veranderde niet, dus hoe de verloskundige had gereageerd bij een nee ben ik nooit te weten gekomen. Maar deze week zag ik via social media een opiniestuk van Phaedra Werkhoven (zie link hieronder) over precies dat onderwerp. Er schijnt nogal wat druk op moeders te liggen om vooral te gaan borstvoeden, en alleen ‘naar de fles te grijpen’ als het écht niet anders kan.

Van een andere moeder hoorde ik het ook: haar werd bijna verweten dat ze koos voor flesvoeding, alsof ze haar kind daarmee zwaar tekortdeed. En dat terwijl al die melkpoederproducenten juist zo hun best doen om hun voeding voor baby’s zo veel mogelijk op moedermelk te laten lijken, en vol stoppen met belangrijke ingrediënten die de allerkleinsten helpen bij hun groei en ontwikkeling. (Zoiets mogen ze immers niet zo maar roepen, toch?) Dus ja, ik ben het eens met de conclusies van het opiniestuk: laat mama’s lekker zelf kiezen wat voor hen het best werkt, zonder ze een schuldgevoel aan te praten als ze voor de fles (of een combinatie van borst en fles) kiezen.

Maar… onlangs kwam er een enquête voorbij die wilde onderzoeken wat de houding van moeders was ten opzichte van voedingsmiddelen voor jonge kinderen, van melk (in alle vormen) tot potjes en van knijpfruitjes tot zelf klaargemaakte maaltijden. De vragenlijst was neutraal, maar zette me wel aan het denken.

Want in het verlengde van borstvoeding zou je je kind graag ook maaltijden willen geven die zo natuurlijk mogelijk zijn, zonder allerlei onnodige extra’s, met niet te veel zout en suiker of ongezonde vetten. Moet je dan zelf koken, met ingrediënten waar die stoffen vaak al in overvloed in zitten, of kun je (beter) vertrouwen op de potjes die speciaal voor kleine kinderen van bepaalde leeftijdsgroepen wordt gemaakt, zonder al die toegevoegde rommel (en die bovendien een enorm gebruiksgemak met zich meebrengen)?

Soms denk ik namelijk wel dat ik meer zelf zou moeten maken. Al ben ik geen echte keukenprinses en kom ik dagelijks al tijd tekort als thuiswerkende thuisblijfmama. Het wordt handiger naarmate dochtertje wat ouder is en echt met ons kan mee-eten (dat is naar mijn gevoel nu nog niet het geval). Dus, laat ik het in de groep gooien: hoe doen jullie dat? Potje of zelf koken? En kook je dan ook echt speciaal voor het kleintje (onder 12 maanden) een aparte, zoutloze maaltijd of eten ze meteen al mee met de rest van het gezin?