(c) Creative Difference.nl |
Als ik dit tik, is
het maandagavond in de week dat zoontje voor het eerst naar de kleuterschool
mag, met een ochtendje 'wennen'. Woensdagochtend, om precies te zijn, een week
voor zijn verjaardag. Ik geloof dat ik het griezeliger vind dan hij...
Ja, ik weet hoe hij
is - dat weet ik als geen ander. Hij herhaalt alles wat hij hoort, en daar
zitten dingen bij als 'hou je klep' en 'dat gaat niet gebeuren', of 'dat is
lelijk en dat mag jij niet zeggen'. Hij weet nog niet altijd wat hij tegen wie
mag zeggen, en vooral wat niet. Ik weet ook dat hij een keel kan opzetten als
hij iets moet wat hij niet wil. En dat hij nog steeds het liefst pas naar de wc
gaat als ik hem help herinneren, en dan nog onder protest.
Maar ik weet ook dat
hij lief en zorgzaam is tegenover zijn zusje. Dat het een slim kind is, en vrij
gehoorzaam (en dat de uitzonderingen daarop volgens mij bij alle kinderen
voorkomen). Ik weet dat hij heel lief met andere kinderen speelt als we buiten bij
het speelhuisje zijn. Dat hij heel veel
fantasie heeft - ik hoop dat er in elk geval een ander kind is dat ook 'politie
en de boeven' wil spelen - en zich op school (zonder mama erbij) misschien heel
anders zal gedragen dan thuis.
Ik weet niet of hij
dan drukker gaat doen (om iets te compenseren, bijvoorbeeld bij kinderen die
uit peuterzalen komen en hun hand niet omdraaien voor de nieuwe situatie) of
juist rustiger wordt, of misschien zelfs in zijn schild kruipt. Hij zal de kat
uit de boom kijken - dat bleek wel toen we alleen maar even gingen kijken
vorige week - en dan moet hij zijn plekje gaan vinden binnen de groep en
tegenover de juf.
Ik kan hem alleen
maar voorbereiden op wat er gaat komen, benadrukken dat het heel leuk is, en
dat hij moet luisteren naar juf en moet doen wat ze zegt. Dat hij een beetje
zelfstandig moet zijn met dingen als eten en drinken, naar de wc gaan, maar ook
moet doen wat er gezegd wordt: als ze met z'n allen gaan knutselen of gaan
buitenspelen, moet hij meedoen en kan hij niet zeggen dat hij dat niet wil.
En dan maar
afwachten. O, ik ben zo ontzettend benieuwd…